Επίκαιρο ποίημα

«Στείρα και χέρσα μένει η γη στα χέρια
του σατράπη.
Εργάτη η γη γεννοβολά με τη δική σου
αγάπη.
Πάρτε τη γη και δώστε της ίδρω, χυμό να
δώσει
ψηλό το στάρι να γενεί, το στάχι να
μεστώσει,
να φορτωθεί η κληματαριά σταφύλι
κεχριμπάρι,
το μήλο αφράτο να γενεί, το σύκο
μελωμένο,
κι’ ότι θα βγει απ’ τα χέρια σας κι απ’ τη
δουλειά σας βλογημένο,
ν’ απλώσει να το πάρει το φτωχοπαίδι
λεύτερο,
χαρούμενο να το γευτεί,
το δροσιστεί τ’ αχείλι του το κίτρινο,
που τώρα φτει το σάλιο ματωμένο.
Ν’ ανθοροούν οι λεμονιές και στ’ ανθινό
τους χιόνι
να γύρουν ν’ αποκοιμηθούν οι ανθρώπινοί
σας πόνοι.
Να ’χετε μια ζεστή γωνιά και καθαρή μια
κλίνη,
να ξημερώνει μια χαρά και να βραδυάζει
μια γαλήνη».

Το πανέμορφο όσο και επίκαιρο αυτό ποίημα γράφτηκε από τον Φώτη Αγγουλέ το 1958.
Το βρήκα διαβάζοντας  ένα αφιέρωμα που έγινε στην εφημερίδα ''Αυλόγυρος'',του Συλλόγου Κουρουνιωτών- Εγρηγοριανών Χίου (www.kourounianet.gr).
Αναρτήθηκε από Μαθιός